Pewnie aluzja do filmu Driller Killer :P A tak serio, to filmu nie oglądałem, leci na polsacie o 00:10!!!

mi sie wydaje, że scenka z wiertarką sugeruje, iż głowny bohater oszalał i chcial sobie zniszczyć mózg (patrz koncowa scenka z tą dziewczynką, kiedy to nie umie rozwiazać dzialania mat. z ktorymi wczesniej sobie doskonale radził)

Jea, udało mi się go nagrać. Obejrze i wtedy sie wypowiem...

AVE POLSAT:))) Zaczynam lubieć tych cweli; ostatnio im "zchodzi" i dobre filmy puszczają...

Scena z wiertarką?

Na bohatera wywierano taką presję, że po prostu nie wytrzymał i przewiercił się przez płat odpowiadający za umiejętności matematyczne. (Jest taka scena gdy ogląda "mapę" mózgu, potem taka gdzie goli się na łyso i zaznacza miejsce gdzie ma wiercić), żeby już nie mieć nic wspólnego z tym co myślał, że da mu chwałę, a przyniosło mękę.

Swoją drogą film jest genialny :)

ale przynajmniej osiągnął spokój i pozbył się nurtujących go chęci
:P

Moim zdaniem była to pewna aluzja, przecież nikt w rzeczywistości nie przeżyłby uszkodzenia mózgu wiertarką. Symbolizuje ona zaniechanie przez bohatera prób rozwiązania odwiecznej zagadki, poddał się, zamiast tego zajął się ułożeniem swojego własnego życia.

Nie tyle ułożeniem własnego życia -a pozbycia się bólu - czyli psychodelicznej chęci rozwiązania czegoś nierozwiązalnego.

Wypowiedź spence jest chyba najbliższa prawdy
Chodziło o to by zapomnieć te liczbę, którą wszyscy chcieli poznać ale myślę, że chodziło też o uwolnienie się o napadów migren (nie wiem czy to właściwe słowo)
Nie wiem jak na was ale na mnie zrobił duże wrażenie i jeszcze długo myślałam o tym filmie. Był straszny i brak kolorów potęgował to. Dawno nie widziałam tak ciekawie, nietypowo nakręconego filmu.
Do tego muzyka-niezwykły atut

Ciekawy był ten związek napadów migren z inteligencją matematyczną.

Albo wyobrażał sobie, że wkręca wiertarkę, a porostu się mu styki przepaliły.
P.S.
A nie sądzicie , że wiertło od czubka tez jest spiralą 0_o

Nie sądzimy. Tak po prostu jest.

Swoją drogą - interesujący szczegół!...

Dla mnie Pi to kolejne wielkie dzieło Aronofskiego, każdy jego film posiada to coś co nie pozwala choć na moment oderwać wzroku od ekranu. Pi stanowi doskonały obraz zatracenia w dążeniu do doskonałości, zresztą nieosiągalnej jak wynika z przesłania filmu. Żal mi także takich osób jak Max którzy mimo że genialni są w gruncie rzeczy zakładnikami swego talentu. Za film mocna 9, naprawdę daje do myślenia.